Εδώ είμαστε. Δεν υπήρχε λόγος να πιστεύουμε ότι το Videogum θα κυκλοφορούσε, όπως ήταν τα τελευταία έξι χρόνια, για πάντα. Είναι ένα ιστολόγιο στο Διαδίκτυο, το οποίο το φέρνει ήδη σε επισφαλή θέση, και είναι ένα ιστολόγιο που έχει κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε για να μην είναι σκουπίδια, το οποίο αφαιρεί μερικά ακόμη δάχτυλα από τη χαλαρή του λαβή. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ περίεργο! Όχι για να με κάνει όλο αυτό, αλλά τι θα κάνω κάθε μέρα τώρα; Δεν να ανανεώνετε ατελείωτα μια ροή RSS αναζητώντας ιστορίες για διασημότητες που πέφτουν στα οπίσθιά τους; Τι είδους ζωή είναι αυτή;! Πριν πάω, θέλω να ευχαριστήσω τον Scott Lapatine, τον Gabe Delahaye και τη Lindsay Robertson. Έφτιαξαν έναν απίστευτο ιστότοπο και μια απίστευτη κοινότητα στην οποία —το έχω ξαναπεί και θα το λέω για πάντα— δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπόρεσα να γίνω μέρος. Ο Scott πάντα αγωνιζόταν και πίστευε σε αυτόν τον ιστότοπο με έναν τρόπο που είναι τόσο εμπνευσμένος, και ήταν απίστευτη χαρά να δουλέψεις. Εσείς, η Κοινότητα Videogum, θα μπορούσατε εύκολα να απορρίψετε την προσθήκη μου στο Videogum, αλλά δεν το κάνατε. (Και όσοι από εσάς δεν το έκαναν σχεδόν ποτέ θυμωμένα μου το είπατε, κάτι που από μόνο του είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είμαστε ευγνώμονες και κάτι που βοηθάει να αποδείξουμε πόσο καλύτερη είναι αυτή η κοινότητα από ολόκληρο το υπόλοιπο Διαδίκτυο.) Ποτέ δεν συνεργάστηκα με τη Lindsay , φυσικά, αλλά η γραφή της ήταν το μισό από αυτό που με έκανε να ερωτευτώ το Videogum στην αρχή. Και, τέλος, ο Γκέιμπ: Ο Γκέιμπ είναι τρελός και ελπίζω να μην του ξαναμιλήσω ποτέ. Χαχαχ. Είναι καλό αστείο ή κακό; Λοιπόν, πολύ αργά τώρα! Ο Gabe είναι προφανώς ο καλύτερος. Δεν είμαι σίγουρος αν κάποιος από εσάς είχε την ευκαιρία να γράψει ένα blog δίπλα σε έναν από τους αγαπημένους σας συγγραφείς, αλλά είναι πολύ εκφοβιστικό! Αλλά ο Gabe ήταν πάντα (και εξακολουθεί να είναι) ευγενικός, στοχαστικός και ενθαρρυντικός. Είμαι απίστευτα τυχερός που μπόρεσα να συνεργαστώ μαζί του. Αυτή ήταν πραγματικά η δουλειά των ονείρων μου, την οποία μπορώ μόνο να πιστέψω ότι με κάποιο τρόπο επιθυμούσα να υπάρξει και μετά με κάποιο τρόπο ευχήθηκα να αποκτήσω. Το Videogum ήταν, είναι, και θα είναι για πάντα, το καλύτερο blog. Θα λείψει πολύ.
RIP Videogum. Είστε στον παράδεισο τώρα, γράφοντας blog για τα ατυχήματα των αγγέλων στο τραμπολίνο.
