Η Φιορεντίνα (ACF Fiorentina) είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα από την κεντρική ιταλική πόλη της Φλωρεντίας, η οποία έχει κερδίσει το εθνικό πρωτάθλημα περισσότερες από μία φορές. Θεωρείται μια από τις πιο δυνατές της χώρας, αλλά στην κύρια εθνική διοργάνωση, τη Serie A, κέρδισε μόνο δύο φορές. Σε αυτό το υλικό λέμε την ιστορία του συλλόγου.
Περιεχόμενο
Δημιουργία συλλόγου
Η ιστορία της Φιορεντίνα ξεκίνησε το 1926. Τότε ήταν που ο Μαρκήσιος Ριντόλφι, συνεργάτης του Μουσολίνι, ένωσε δύο ομάδες της Φλωρεντίας: τη Φιρέντσε και τη Λιμπέρτας. Υπήρχαν δύο εργασίες. Το πρώτο είναι να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα μπορούσε να αντισταθεί με επιτυχία στις ομάδες από τα βορειοδυτικά της χώρας (τότε δεν υπήρχε τέτοια ομάδα στην Κεντρική Ιταλία). Και το δεύτερο είναι η αναβίωση του παραδοσιακού φλωρεντίνικου παιχνιδιού με μπάλα calcio, που συνδύαζε στοιχεία ράγκμπι και ποδοσφαίρου.
Λίγα χρόνια αργότερα, έγινε σαφές ότι η ιδέα του Μαρκήσιου ήταν απολύτως δικαιολογημένη. Το 1931 κατάφερε να μπει στη Serie A και το 1941 να πάρει το Κύπελλο Ιταλίας. Οι επιτυχίες διακόπηκαν από τον πόλεμο, στον οποίο η Ιταλία προσχώρησε στο πλευρό του Άξονα.
Στάδιο Φιορεντίνα
Η ομάδα απέκτησε τη δική της παιδική χαρά μόνο το 1931. Τότε ήταν που ιδρύθηκε η αρένα Τζιοβάνι Μπέρτα. Τώρα έχει μετονομαστεί σε Artemio Franchi.
Πρώτο σκουντέτο
Μετά το τέλος του πολέμου, οι δραστηριότητες της ACF Fiorentina συνεχίστηκαν και έγιναν όχι λιγότερο επιτυχημένες από τις δεκαετίες του 1930 και του 1940. Ένας από τους λόγους για αυτό ήταν μια πραγματικά αστρική ομάδα, η οποία περιλάμβανε έναν τόσο επιφανή ποδοσφαιριστή των μέσων του εικοστού αιώνα όπως ο Σάρτης και αρκετοί άλλοι. Αλλά οι πιο παραγωγικοί ήταν οι Montuori και Julinho – ιθαγενείς της Αργεντινής και της Βραζιλίας, αντίστοιχα.
Τη σεζόν 1955/56 οι Φλωρεντινοί κατάφεραν να κατακτήσουν τη Serie A. Ωστόσο, η επιτυχία δεν ήρθε εύκολα. Ο βασικός αντίπαλος ήταν „Μιλάνο“, που κυριολεκτικά πάτησε τα τακούνια των Φλωρεντινών. Η διαφορά μεταξύ των ομάδων ήταν μόλις 12 πόντοι.
Ήταν η πρώτη νίκη στην κύρια εθνική διοργάνωση και το πρώτο σκουντέτο για τη Φιορεντίνα. Ωστόσο, ένα χρόνο αργότερα τον έχασαν, χάνοντας από τον περσινό αντίπαλο – τη Μίλαν.
Δεύτερο σκουντέτο
Μετά τον θρίαμβο του 55/56, η Fiorentina FC κυνηγήθηκε για πολύ καιρό από πισωγυρίσματα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η ομάδα βυθίστηκε άσχημα και απέτυχε στο κύριο εθνικό πρωτάθλημα. Δεν ανέβηκε πάνω από την 4η θέση. Το 1966, η ομάδα κατάφερε να κερδίσει το Κύπελλο Ιταλίας και τον Mitrop. Ωστόσο, αυτή ήταν η μόνη περισσότερο ή λιγότερο σοβαρή επιτυχία εδώ και περισσότερα από 10 χρόνια.
Η κατάσταση άλλαξε τη σεζόν 1968/69. Η «Φιορεντίνα» το ξεκίνησε πολύ καλά, έχοντας προλάβει την ίδια «Μίλαν» στη βαθμολογία της Serie A. Μετά από αυτό, ακολούθησαν μια σειρά από σκαμπανεβάσματα, αλλά στο τέλος το πρωτάθλημα αποδείχθηκε επιτυχημένο για την ομάδα και το κατέκτησε. Αυτό οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η Μίλαν αποφάσισε να επικεντρωθεί στο Eurocup. Ως αποτέλεσμα, οι ανταγωνιστές των Φλωρεντινών ήταν οι «Κάλιαρι» και „Γιουβέντους“. Ο σύλλογος κέρδισε όλες τις υπόλοιπες συναντήσεις του τουρνουά και για δεύτερη φορά στην ιστορία του έλαβε το δικαίωμα να φορέσει το Scudetto.
Σύγχρονη ιστορία
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο σύλλογος έδειχνε μέτρια αποτελέσματα. Η μόνη μεγάλη επιτυχία ήταν η νίκη στο εθνικό κύπελλο το 1975. Η κατάσταση άλλαξε όταν, το 1980, η Φιορεντίνα εξαγοράστηκε από τον επιχειρηματία Flavio Pontello. Επένδυσε πολλά σε αυτό και έφερε παίκτες υψηλής κλάσης: Γκρατσιάνι, Πέτσι, Μπερτόνι. Η ομάδα άρχισε να δείχνει πιο αποδεκτά αποτελέσματα – ήδη τη σεζόν 1981/82, ήταν κοντά στην κατάκτηση της Serie A, αλλά δεν την κέρδισε λόγω του τραυματισμού της Antonia. Τον τίτλο κατέκτησε η Γιουβέντους.
Το 1990, οι παίκτες της Φιορεντίνα αγωνίστηκαν για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Αλλά και εδώ τους εμπόδισε η πρώην αντίπαλος στη Serie A, Γιουβέντους. Ήταν αυτός που έφυγε με το τρόπαιο. Μετά από αυτό, ένα μαύρο σερί ξεκινά ξανά στην ιστορία του συλλόγου. Μέχρι το 2001 μαστιζόταν από αποτυχίες – έφυγε ακόμη και από τη Serie A. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, αυτό οφειλόταν σε οικονομικά προβλήματα.
Το 2002, η ομάδα αποκτήθηκε από την Della Valle. Αναδιοργανώθηκε και μετονομάστηκε σε «Φλωρεντία Βιόλα». Η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται σιγά σιγά. Μέχρι το 2004, κατάφεραν να επιστρέψουν στη Serie A. Τη σεζόν 2004/05, η ομάδα λίγο έλειψε να πετάξει ξανά από εκεί, αλλά με τίμημα μεγάλων προσπαθειών, κατάφερε να παραμείνει στη διοργάνωση.
Το 2005, ο σύλλογος άλλαξε προπονητή – έγινε ο Τσέζαρε Πραντέλι. Υπό την ηγεσία του, η ομάδα κατάφερε να πάρει την 4η θέση στο κύριο εθνικό πρωτάθλημα. Μετά από μια σειρά αποτυχιών 10 ετών, αυτό μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Από τότε, η κατάσταση στον σύλλογο δεν έχει αλλάξει πολύ. Αποκτά περιοδικά πολύ καλούς παίκτες, παίζει σε τουρνουά διαφόρων επιπέδων, αλλά δεν κερδίζει βασικά ιταλικά τουρνουά και δεν επιτυγχάνει καλά αποτελέσματα σε διεθνείς διοργανώσεις. Την ίδια ώρα, η Φιορεντίνα διατηρεί ακόμα τη θέση της στη Serie A και δεν κατεβαίνει στις χαμηλότερες κατηγορίες, όπως ήταν τη δεκαετία του 1990.
Σύμβολα της Φιορεντίνα
Τα τρία πρώτα χρόνια της ύπαρξής της, η ομάδα δεν είχε καθόλου έμβλημα, αλλά ο σύλλογος εμφανιζόταν με ερυθρόλευκες στολές. Το 1929 άλλαξαν τα χρώματα και οι αθλητές βγήκαν για πρώτη φορά στο γήπεδο με μπλουζάκια σε βιολετί χρώμα.
Το στυλιζαρισμένο fleur-de-lis έγινε το λογότυπο της FC Fiorentina. Επανέλαβε σχεδόν πλήρως το νέο εθνόσημο της Φλωρεντίας, που εγκρίθηκε την ίδια χρονιά. Το έμβλημα του συλλόγου παραμένει σχεδόν αμετάβλητο μέχρι σήμερα. Έχει υποστεί ορισμένες προσαρμογές, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια – η „Fiorentina“ εξακολουθεί να βγαίνει κάτω από το σήμα του κρίνου. Αν και πολλοί λένε λανθασμένα ότι πρόκειται για φίλκα, ορίζοντας τους Φλωρεντίνους ως «βιολέτες».
Επιτεύγματα
Τα κύρια επιτεύγματα του συλλόγου είναι οι νίκες στα εθνικά ιταλικά πρωταθλήματα. Σε διεθνείς διοργανώσεις η ομάδα δεν ξεχώριζε ιδιαίτερα. Γιατί συνέβη αυτό είναι δύσκολο να πούμε. Η πρώτη εξήγηση είναι ότι η Φιορεντίνα δεν έχει πραγματικές πιθανότητες να κερδίσει διεθνείς διοργανώσεις. Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει ευκαιρία, αλλά η ομάδα είναι επικεντρωμένη στα ιταλικά τουρνουά. Παράλληλα, οι περισσότερες νίκες της ομάδας έρχονται στο Κύπελλο Ιταλίας. Έγινε πρωταθλητής της Serie A μόνο δύο φορές, τις σεζόν 55/56 και 68/69.
Παρακάτω ακολουθεί ένας πίνακας με τα κύρια επιτεύγματα του συλλόγου.
| Ανταγωνισμός | Επιτεύγματα |
| Εθνικά τουρνουά | |
| Ένα πρωτάθλημα | χρυσός 1956, 69 |
| Κύπελλο Ιταλίας | νίκη 1940, 61, 66, 71, 96, 01 |
| Super Bowl | νίκη 1996 |
| Σειρά Β | χρυσός 1931, 39, 94 |
| Σειρά C2 | χρυσός 2003 |
| Διεθνή τουρνουά | |
| Κύπελλο Κυπελλούχων UEFA | νίκη 1961 |
| Κύπελλο Mitropa | νίκη 1966 |
| Αγγλο-ιταλικό τουρνουά | νίκη 1975 |
Νέα για την ACF Fiorentina, αναλυτικά στοιχεία προηγούμενων αγώνων και προβλέψεις για τους επερχόμενους μπορείτε να βρείτε στην πύλη ενημέρωσης και ψυχαγωγίας σχετικά με τα αθλήματα και τα στοιχήματα 24 στοίχημα.
Η σύνθεση των ομάδων και οι θρύλοι των συλλόγων
Παρακάτω είναι το ρόστερ της Φιορεντίνα από τον Μάρτιο του 2023.
Περίεργες ιστορίες συνδέονται με μερικούς από τους αθλητές του συλλόγου. Ναι, παίκτης της Φιορεντίν Ρομπέρτο Μπάτζιο από το 1985 έως το 1991 έπαιξε στον σύλλογο της Φλωρεντίας, αλλά μαζί του δεν πέτυχε σοβαρά αποτελέσματα και δεν έγινε πρωταθλητής της Serie A και του εθνικού κυπέλλου. Το 1991, μετακόμισε στη Γιουβέντους και από το 1993 έως το 1995 κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλήματος, την UEFA και τα κύπελλα Ιταλίας σε αυτήν την ομάδα.
Ο εμβληματικός Αργεντινός επιθετικός Γκάμπριελ Μπατιστούτα αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς. Ήταν στη Φλωρεντία που ο παίκτης έλαβε το διάσημο ψευδώνυμο „Batigol“, ήταν μια εικόνα ολόκληρης της πόλης και ολόκληρης της περιοχής. Επομένως, ο χωρισμός του ποδοσφαιριστή και ούτε καν του συλλόγου, αλλά των φιλάθλων ήταν τόσο δύσκολος. Ήταν αυτοί που δεν μπορούσαν να του συγχωρήσουν την προδοσία και την αποχώρηση.
Ένας άλλος παίκτης της Φιορεντίνα, ο Ανταβίντε Αστόρι, αρχηγός της ACF Fiorentina, έχει μια τραγική ιστορία. Το 2018, πέθανε από καρδιακή ανακοπή σε δωμάτιο ξενοδοχείου στο Ούντινε. Υπάρχουν ακόμη διαφωνίες για τον θάνατο, αλλά επίσημα αναγνωρίστηκε ως η αιτία της καρδιακής παθολογίας. Περισσότεροι από 7.000 θαυμαστές της Violet συγκεντρώθηκαν για να αποχαιρετήσουν τον αθλητή.
Αντίπαλοι της Φιορεντίνα
Βασικός αντίπαλος των Φλωρεντινών είναι η Γιουβέντους Τορίνο. Μια πραγματικά σοβαρή αντιπαράθεση μεταξύ των ομάδων ξεκίνησε τη σεζόν 1981/82. Πριν την τελική συνάντηση και οι δύο σύλλογοι σημείωσαν 44 πόντους στη Serie A. Η «Φιορεντίνα» στο ματς με την «Κάλιαρ» δεν μέτρησε το γκολ, λόγω του ότι οι Φλωρεντινοί έσπρωξαν τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Ταυτόχρονα, η «Γιουβέντους» στον αγώνα με τον Καταντόσο έλαβε το δικαίωμα σε πέναλτι, το οποίο εκτέλεσε με επιτυχία. Ως αποτέλεσμα, ο Turintsy έλαβε το Scudetto, ενώ η Φιορεντίνα έμεινε χωρίς αυτό. Οι εκπρόσωποι της ομάδας θεώρησαν αμφιλεγόμενες τις αποφάσεις των διαιτητών που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση και δήλωσαν ευθέως ότι είχαν κλέψει τον τίτλο.
Η σύγκρουση ξέσπασε με ανανεωμένο σθένος στον τελικό του Κυπέλλου UEFA 1989/90. Οι Φλωρεντινοί βγήκαν και πάλι ηττημένοι και χωρίς τίτλο πρωταθλητή.
Η αντιπαράθεση επιδεινώθηκε με τη μεταγραφή ενός από τους πιο επιτυχημένους παίκτες, του Μπάτζιο, στον οποίο οι Τουρίνοι πρόσφεραν μια ανήκουστη αμοιβή – 25 δισεκατομμύρια λίρες (περίπου 10 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ).
Στον ένα ή τον άλλο βαθμό, η αντιπαλότητα συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτό ισχύει τόσο για το ίδιο το παιχνίδι όσο και για τις μεταγραφές. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στη συμπεριφορά των ultras – οι οπαδοί της Φιορεντίνα συχνά συγκρούονται με οπαδούς του Τορίνο.
συμπέρασμα
Η Fiorentina FC είναι η μόνη ομάδα από τη Φλωρεντία που παίζει στη Serie A. Η χρυσή της εποχή έχει τελειώσει – η τελευταία φορά που η ομάδα έλαβε το Scudetto ήταν τη σεζόν 1968/69. Ωστόσο, εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους πιο δυνατούς της χώρας και ίσως κάποτε να κερδίσει ξανά το πρωτάθλημα.
Η Φιορεντίνα έχει χιλιάδες οπαδούς στη Φλωρεντία και όχι μόνο. Πολλοί από αυτούς είναι αρκετά δραστήριοι – αξίζει να θυμηθούμε την επίθεση στη βάση της ομάδας το 2021 λόγω δυσαρέσκειας για το παιχνίδι του. Αλλά η αγάπη των κατοίκων για τη Φλωρεντία δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί, και μπορείτε πάντα να συναντήσετε έναν άπληστο tiffozi που θα σας πει μερικές ιστορίες για τη λέσχη της πατρίδας του.
